பெரியவா கொடுத்த PRESCRIPTION

பெரியவா கொடுத்த PRESCRIPTION

(பெரியவாளுடைய அநுக்ரஹ பாரம்)

அந்தப் பையனுக்கு மிஞ்சி மிஞ்சி போனால் பதினஞ்சு, பதினாறு வயஸுதான் இருக்கும். பாவம், தாங்க முடியாத தலைவலியால் அவதிப்பட்டான்! டாக்டர்கள், வைத்யம் இதெல்லாம் ஒரு பக்கம் அதுபாட்டுக்கு போய்க் கொண்டிருந்தாலும், அவனுக்கு பேரிடியாக ஞாபகசக்தியும் குறைந்து கொண்டே வந்தது!

சோதனை காலத்திலும் ஒரு நல்ல காலம், ஞாபகம் நன்றாக இருக்கும் போதே ["அப்போதைக்கு இப்போதே சொல்லி வைத்தேன்"என்று ஆழ்வார் பாடியது போல்] பெரியவாளிடம் வந்து கண்ணீர் விட்டான். 

"எனக்கு தலைவலி தாங்க முடியலே பெரியவா.... அதோட மறதி ரொம்ப இருக்கு. பாடத்தை ஞாபகம் வெச்சுக்கவே முடியலே... பெரியவாதான் காப்பாத்தணும்"அழுதான்.

"கொழந்தே! நா..... வைத்யசாஸ்த்ரம் படிச்சதில்லேடா..... வேதாந்த சாஸ்த்ரந்தான் படிச்சிருக்கேன்....."

பையன் நகருவதாக இல்லை. பெரியவாளிடம் prescription வாங்காமல் போவதாக இல்லை. அதற்கு மேல் அவனை சோதிக்க பெரியவா விரும்பவில்லை. 

எனவே அவனிடம்,"சரி, நான் சொல்ற வைத்யம் ரொம்ப கடுமையா இருக்குமேப்பா! ஒன்னால follow பண்ண முடியாதேடா கொழந்தே!..."

"அப்டீல்லாம் இல்லே பெரியவா...... ஒங்க வார்த்தைப்படி கட்டாயம் நடக்கறேன்!" 

வழி கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையால் பையன் முகம் ப்ரகாஸமானது.

"ரொம்ப சந்தோஷம். அந்தக் காலத்துல, முகத்தளவைன்னு ஒரு கணக்கு உண்டு. அதுப்படி, நாலு பெரிய்....ய்ய படில அரிசி, கோதுமை மாதிரி எதாவுது ஒரு தான்யத்தை அளந்து ஒரு பையில கட்டி ..... சபரி மலைக்கு இருமுடி கட்டிண்டு போறவாளை பாத்திருக்கியோ? அதுமாதிரி, அந்த தான்யத்தை ஒன்னோட தலையில வெச்சுண்டு, தெனோமும் ஒரு மைல் தொலைவு நடக்கணும்! செய்வியா?.... முடியுமா?..." 


"கட்டாயம் நடக்கறேன்....."

"இரு .... இரு.... இன்னும் நான் முழுக்க சொல்லி முடிக்கலே! ஒரு மைல் தொலைவு நடக்கறச்சே.... யார்கிட்டயும் ஒரு வார்த்தை கூட பேசப்....டாது! சிவ நாமாவோ, ராம நாமாவோ சொல்லிண்டிருக்கணும்! அந்த தான்யத்தை அன்னன்னிக்கி எதாவுது சிவன் கோவிலுக்கோ, பெருமாள் கோவிலுக்கோ,..க்ராம தேவதை கோவிலுக்கோ எதுவானாலும் சரி, குடுத்துடணும்! இல்லாட்டா.... யாராவுது ஒரு ஏழைக்கு அதைக் குடுத்துடணும்! இதுமாதிரி பதினோரு நாள் பண்ணினியானா..... ஒன்னோட தலைவலி போய்டும்; ஞாபகசக்தியும் நன்னா வ்ருத்தியாகும்..."

பையனுக்கு ஒரே சந்தோஷம் !"நிச்சயம் நீங்க சொன்னபடி பண்றேன் பெரியவா"விழுந்து நமஸ்காரம் பண்ணிவிட்டு போனான். 

பெரியவாளின் அநுக்ரஹம் வேலை செய்ய ஆரம்பித்ததால், அவர் சொன்ன எதையும் மறக்காமல் ஞாபகம் வைத்துக்கொண்டு பண்ணினான். ஒரே வாரத்தில் பெரியவாளை தர்சனம் பண்ண வந்தான்... அழுது கொண்டு இல்லை! சிரித்த முகத்துடன் வந்தான்!

"பெரியவா...... என் தலைவலி போய்டுத்து! டாக்டர்ல்லாம் ரொம்ப ஆச்சர்யப்பட்டா! "என்ன மருந்து சாப்ட்டே?"ன்னு கேட்டா..... பெரியவா பண்ணச் சொன்னதை சொன்னேன்.... தலைல ஏதோ நரம்பு பிசகி இருந்திருக்கும், தான்யத்தோட வெயிட் ஏறினதும், அது சரியாகி இருக்கும்ன்னு சொன்னா! இன்னும் பாக்கி இருக்கறதையும் பண்ணிடறேன் பெரியவா"

அவன் சொன்னதை சிரித்துக் கொண்டே கேட்டுவிட்டு, ப்ரஸாதம் குடுத்தனுப்பினார். 

உண்மைதான்! பெரியவாளுடைய அநுக்ரஹ பாரம் 

தாங்காமல், பிசகின நரம்பு சரியாகிவிட்டது!

Courtesy :   Varagooran Narayanan  - facebook post

Thanks to Mahaperiyava bhaktas for the photos.

உலகின் மிகப் பெரிய இந்து ஆலயம் கம்போடியா நாட்டில் உள்ள “அங்கோர் வாட்” ஆகும்

உலகின் மிகப் பெரிய இந்து ஆலயம் கம்போடியா நாட்டில் உள்ள “அங்கோர் வாட்” ஆகும். உலகில் உள்ள வழிபாட்டுத் தலங்களிலேயே மிகப் பெரியதும் இது தான். இதை கட்டியது ஒரு தமிழ் மன்னன் என்பது தான் ஒரு ஆச்சர்யமான தகவல். ஆம் அவர்தான் இரண்டாம் “சூரியவர்மன்”. ஒரு போரின் மூலம் இந்த இடத்தை கைப்பற்றிய சூரியவர்மன் ”இந்த ஆலயத்தை கட்டினார். இந்த கோவிலானது சுமார் 200 ஹெக்டேர் நிலப்பரப்பில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. சுற்றிலும் அகழியால் சூழப்பெற்றாது. இந்த ஆலயத்தின் ஒரு பக்க சுற்று சுவரே சுமார் 3.6 கிலோமீட்டர் நீளம் கொண்டது என்றால் அதன் பிரமாண்டத்தை நீங்களே கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள். இது வரை நம் தமிழர்களின் சாதனைகள் பற்றி நான் தெரிவித்திருந்த தகவல்களிலேயே மிக சிறந்த ஒன்று இது! இந்த அதிசயத்தைப் நம் மக்களுடன் பகிர்ந்துக்கொள்ள நான் பெருமையடைகிறேன். ஆம் உலகிலேயே மிகப்பெரிய வழிப்பாட்டு தளம் “கம்போடியா” நாட்டில் நம் கலைத்திறமையை உலகிற்கே காட்டிய “அங்கோர் வாட்” கோயில். பன்னிரெண்டாம் நூற்றாண்டில் சூரியவர்மனால் துவங்கப்பட்ட இதன் கட்டிட பணிகளானது 27 வருடங்களில் நிறைவு பெற்றது. கட்டி முடித்த சிறிது காலத்திலேயே இரண்டாம் சூரியவர்மன் இறந்தார். பின்பு ஆறாம் “ஜெயவர்மன்” ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு “புத்த” கோயிலாக மாறிய இந்த ஆலயம் இன்று வரை புத்த ஆலயமாகவே விளங்கிவருகிறது. அடர்ந்த காட்டிற்கு நடுவே இந்த கோவில் அமைந்திருப்பதினால் பதினாறாம் நூற்றாண்டுகளில் மக்களால் புறக்கணிக்கப்பட்டு சிதிலமடைந்தது. பிறகு ஒரு போர்சுகீசிய துறவியினால் மீண்டும் வெளியுலகிற்கு வந்தது. இந்த ஆலயத்தை சிறப்பிக்கும் வகையில் கம்போடிய நாட்டு அரசு கம்போடிய தேயக்கொடியில் தேசிய சின்னமாக “அங்கோர் வாட்” ஐ பொறித்துள்ளது. எந்த ஒரு காமிராவிலும் இந்த ஆலயத்தை முழுமையாக படம் பிடிக்க முடியாது. மேலே உள்ள புகைப்படமானது பூமியில் இருந்து 1000 அடி மேலே வானத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது. இரண்டாம் “சூர்யவர்மன்” இந்த இடத்தை கைப்பற்றியவுடன் இந்த பிரம்மாண்ட கோயிலை இங்கு கட்டினான். இந்த இடம் தான் அவனின் தலை நகரமாக செயப்பட்டது. ஒரு பெருமையான விஷயம் சொல்லாட்டுமா?, வைணவத் தளமான இந்த கோயிலானது தான் இன்று வரை உலகில் கட்டப்பட்ட வழிபாட்டுத்தலங்களிலேயே பெரியது!! இந்த கோயிலை ஒரு கலை பொக்கிஷம் என்றே கூறலாம், திரும்பிய திசை எல்லாம் சிற்பங்களை வடித்துள்ளனர். இந்த கோயிலின் ஒரு பக்க சுற்று சுவரே 3.6 கிலோமீட்டர்கள் !!! அப்படி என்றால் இந்த கோயில் எவ்வளவு பிரம்மாண்டமாக கட்டபட்டிருக்கும் என்பதை கொஞ்சம் கற்பனை செய்து பாருங்கள்.( மீண்டும் ஒரு முறை ), இதன் சுற்றி சுவர் மட்டுமே 3.6 கிலோமீட்டர்கள் !!! இந்த கோயிலின் ஆரம்பக்கட்ட வடிவமைக்கும் பணிகளானது பனிரெண்டாம் நூற்றாண்டின் முதலாம் பாதியில் தொடங்கியது. இருபத்தி ஏழு வருடங்கள் இந்த இடத்தை ஆண்ட “சூர்யவர்மன்” இறக்கும் சில ஆண்டுகள் முன்பு இதன் வேலைகள் நிறைவடைந்தது .இதன் பின்னர் ஆறாம் “ஜெயவர்மன்” கைக்கு மாறியது .பின்னர் இந்த கோயில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக “புத்த” வழிபாடு தளமாக மாற்றப்பட்டு. இன்று வரை இது புத்த வழிபாட்டுதளமாகவே செயல் பட்டு வருகின்றது!. பதினாறாம் நூறாண்டிற்கு பிறகு இந்த கட்டிடம் சிறிது சிறிதாக புறக்கணிக்கப்பட்டது , அடர்ந்த காட்டுக்குள் இது கட்டப்படதனால் இது யார் கண்ணிற்கும் படாமல் சிதலமடயத் தொடங்கியது. பின்னர் 1586 ஆம் ஆண்டு “António da Madalena” என்ற போர்சுகீசிய துறவியின் கண்ணில் பட்டது, அதை அவர் “is of such extraordinary construction that it is not possible to describe it with a pen, particularly since it is like no other building in the world. It has towers and decoration and all the refinements which the human genius can conceive of.” என்று கூறியுள்ளார். பின்னர் Henri Mouhot என்ற பிரெஞ்சு எழுத்தாளர் தன் புத்கத்தில் இந்த கோயிலின் சிறப்பை வெளியிட்டவுடன் தான் இதன் புகழ் உலகம் முழுக்கும் பரவத்தொடங்கியது. அவர் அந்த புத்தகத்தில் One of these temples—a rival to that of Solomon, and erected by some ancient Michelangelo—might take an honourable place beside our most beautiful buildings. It is grander than anything left to us by Greece or Rome, and presents a sad contrast to the state of barbarism in which the nation is now plunged என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்!! பின்னர் இங்கு ஆய்வு பணிகளை மேற்கொண்ட பிறகு தான் இது நாம் கட்டியது என்று தெரியவந்தது!! இன்றைக்கு இருக்ககூடிய தொழில்நுட்பத்தை பயன்படுத்தி கட்டினால் கூட, இப்போதைக்கு இது போன்ற ஒரு கட்டிடம் கட்ட 300 ஆண்டுகள் ஆகும் என ஒரு பொறியாளர் கூறி உள்ளார். ஆனால் எந்த தொழில் நுட்பமும் இல்லாத அந்த காலத்தில் வெறும் 40 ஆண்டுகளில் இது கட்டிமுடிக்கப்பட்டுள்ளது. இதில் இன்னொரு சிறப்பு “கம்போடிய நாட்டு தேசியக்கொடியில் நம் தமிழர்கள் கட்டிய இந்த கோயில் தான் “தேசிய சின்னமாக”ஆட்சிப் பொறுப்பு பொறிக்கப்பட்டுள்ளது!. இதை பற்றி எழுத சொன்னால் இந்த நாள் முழுவதும் இதன் சிறப்புகளை வரிசை படுத்திக்கொண்டே இருக்கலாம், கடைசியாக ஒன்று இந்த 2012 வரை கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ள தொழில்நுட்பம் வாய்ந்த ஒரு கேமராவில் கூட இன்று வரை இதன் முழு கட்டிடத்தையும் படம் பிடிக்க முடியவில்லை!! வானத்தில் 1000 அடிக்கு மேல் விமானத்தில் இருந்து எடுத்தால் மட்டுமே இதன் முழு கட்டிடமும் பதிவாகின்றது!! இவ்வளவு சிறப்பு வாய்ந்த இந்த இடத்தை பற்றி எத்தனை பேருக்கு தெரியும் என்பது தெரியவில்லை! குறிப்பாக இது நம் தமிழ் மன்னன் கட்டினான் என்பது எத்தனை தமிழர்களுக்கு தெரியும் என்பதும் கேள்விக்குறியே!! இன்றும் தாய்லாந்தில் மன்னர், ஆட்சிப் பொறுப்பு ஏற்பதற்கு முன் நமது திருப்பாவையை தாம் பாராயணம் செய்து பின்னர் பதவி ஏற்பதுதான் வழக்கத்தில் உள்ளது. courtesy  :   தகவல் --தமிழும் சித்தர்களும்  from facebook Facebook :  Varagooran Narayanan Thanks for the photos shared in the net.

“ஆமா……இதெல்லாம் என்ன ஞாபகசக்தி? ஈஸ்வரன் ஞாபகம் எப்பவுமே இருக்க மாட்டேங்கறதே!…

“ஆமா……இதெல்லாம் என்ன ஞாபகசக்தி? ஈஸ்வரன் ஞாபகம் எப்பவுமே இருக்க மாட்டேங்கறதே!…

(பெரியவாளின் ஞாபக சக்தி)

ஒருநாள் காலை தர்சனத்துக்கு ஒரு வயஸான தம்பதி வந்திருந்தனர். பெரியவா ஒரு வாதா மரத்தின் கீழ் அமர்ந்து தர்சனம் குடுத்துக் கொண்டிருந்தார். தம்பதிகள் பழங்களை சமர்ப்பித்துவிட்டு நமஸ்கரித்தனர்.

“இதே மாதிரி வாதா மரம் ஒங்காத்து வாசல்ல இருந்ததே!……இன்னும் இருக்கோ?….”

“ஆமா…இன்னும் இருக்கு! பெரியவா பாத்து இருவது வர்ஷத்துக்கு மேலேயே இருக்கும்….இப்போ நன்னா பெருஸா வளந்திருக்கு; நெறைய காய்க்கறது; தெருப் பசங்க கல்லை விட்டெறிஞ்சு வாதம் பழத்தை பொறுக்கித் திங்கறதுகள்..”

“கூடத்ல ஒரு பத்தாயம் இருந்துதே!….அதுல கரையான் அரிச்சு ரிப்பேர் பண்றா..போல ஆயிருந்துதே!..”

“ஆமா….அத அப்போவே ரிப்பேர் பண்ணியாச்சு. அதுலதான் சாப்பாட்டு நெல்லைக் கொட்டி வெக்கறோம்….”

“ஒரு சே…ப்பு பசுமாடு கன்னு போடாம இருந்துதே!…..”

“அது ஆறு கன்னு போட்டுது பெரியவா…..இப்போ, சமீபத்லதான் தவறிப் போச்சு. எல்லாக் கன்னும் நன்னா இருக்கு…நல்ல வம்சம்….”

“ஐயங்கார் கணக்குப்பிள்ளை இருந்தாரே! திருநக்ஷத்ரம் எம்பதுக்கு மேலே இருக்குமோ இப்போ?….”

“சதாபிஷேகத்துக்கு ரெண்டு வர்ஷம் முன்னாடி, வைகுண்டம் போய்ட்டார் பெரியவா….”

“எட்டுக்குடி முருகனுக்கு தைப்பூசம் காவடி எடுக்கற வழக்கமாச்சே! ஒங்க புத்ராள் யாராவுது வந்து காவடி எடுக்கறாளா?…”

“பெரியவா க்ருபைல எட்டுக்குடி முருகன் கைங்கர்யம் நடந்துண்டிருக்கு..”

“வடுவூர் துரைஸ்வாமி ஐயங்கார், வை.மு.கோதைநாயகி அம்மாள்,பம்மல் சம்மந்த முதலியார் நாவல்கள், மதனகாமராஜன், விக்ரமாதித்தன் புஸ்தகங்கள் எல்லாம் அலமாரி நெறைய இருந்துதே! இருக்கா? யாராவுது படிக்கறாளா?….”

“எல்லாப் புஸ்தகமும் இருக்கு…ஆனா யாரும் படிக்கறதில்லே பெரியவா…..”

“ராமாயண பாராயணம் பண்ணிண்டிருந்தியே! நடக்கறதா..?”

“கண் செரியாத் தெரியறதில்லே, அதுனால ஒரு சர்க்கம் மட்டும் படிக்கிறேன்…”

கேட்டுக்கொண்டிருந்த பாட்டிக்கு ஆச்சர்யமான ஆச்சர்யம்! பாட்டி சொன்னாள்….”எத்தனையோ வர்ஷத்துக்கு முன்னாடி பெரியவா எங்க க்ராமத்துக்கு வந்தப்போ, எங்காத்துக்கு வந்து, கொஞ்ச நேரம் இருந்திருப்பேள் …..ஆனா, எப்டி இத்தனை நுணுக்கமா எல்லாத்தையும் பாத்து, இத்தனை வர்ஷத்துக்கப்புறம் கூட எதையுமே மறக்காம, அவ்வளவு ஞாபகமாக் கேக்கறேளே!…பெரியவா கேட்டதுல பாதி விஷயங்கள், அந்தாத்துல இருக்கற நேக்கே நெனைவுல இல்லே!……”

பெரியவா படாரென்று ஒரு பெரிய விஷயத்தை போட்டுடைத்தார்……..

“ஆமா……இதெல்லாம் என்ன ஞாபகசக்தி? ஈஸ்வரன் ஞாபகம் எப்பவுமே இருக்க மாட்டேங்கறதே!…

” ஸூர்யனுக்கு அக்னியின் நினைவு இல்லையாம்!!

குறை என்று வரும்போது, பெரியவா மாதிரி மஹான்கள் தங்களை முன்னிறுத்தி சொல்லுவார்கள். நம்மை மாதிரி அல்பங்களோ, குறை என்றால் அடுத்தவர்களைத்தான் முன்னிறுத்திச் சொல்லுவோம்.

Courtesy :  Varagooran Narayanan

Thanks for the pictures of Mahaperiyava bhaktas

காஞ்சி மகானும் ஸ்ரீரமண பகவானும்

காஞ்சி மகானும் ஸ்ரீரமண பகவானும்

‘"அட அசடுகளா?! நாங்க ரெண்டு பேரும் பேசிண்டாச்சு; இப்பவும் பேசிண்டிருக்கோமேடா;!"

(காஞ்சி மகானும் ஸ்ரீரமண பகவானும்)

(இது ஒரு மறுபதிவு)

காஞ்சி சங்கரமடத்துடனும் மகா பெரியவருடனும் நெருங்கிய தொடர்பு வைத்திருந்த பட்டாபி சார், பெரியவர் பற்றிய மெய்சிலிர்க்கும் விஷயங்களைத் பகிர்ந்துகொள்கிறார்.

ஒருமுறை, பெரியவா திருவண்ணாமலை போயிருந்தப்போ, கிரிப் பிரதட்சிணம் பண்ணினார். அவரோடு இன்னும் நாலஞ்சு பேர் போனா. கொஞ்ச நேரத்துல, பகவான் ரமணரோட சீடர்கள் சில பேர், கையில் பிட்சைப் பாத்திரத்தோடு எதிரே வந்துண்டிருந்தா. பெரியவாளைப் பார்த்ததும் நமஸ்காரம் பண்ணிட்டு, ‘நாங்க பகவான் ரமணரோட சீடர்கள். பகவான் அங்கே ஆஸ்ரமத்துல இருக்கார்’னு சொன்னா. உடனே பெரியவா, ‘அப்படியா’ங்கிறாப்பல தலை அசைச்சுக் கேட்டுண்டுட்டு, புன்னகையோடு அவங்களை ஆசீர்வாதம் பண்ணிட்டு, மேலே நடக்க ஆரம்பிச்சார்.

ரமண பக்தர்கள் கொஞ்சம் தயங்கி நின்னுட்டுக் கிளம்பிப் போனாங்க. அவாளுக்கு வருத்தம்… ரமணரைப் பத்தி, அவரோட சௌக்கியம் பத்தி, பெரியவா ஒண்ணுமே விசாரிக்கலையே; தெரிஞ்ச மாதிரியே காட்டிக்கலையேன்னு!

அந்த பக்தர்கள் மலையேறிப் போய், ஸ்ரீரமண பகவான்கிட்ட பிட்சையைக் கொடுத்துட்டு, வழியில காஞ்சிப் பெரியவாளைத் தரிசித்ததைச் சொல்லி, தங்களது வருத்தத்தையும் தெரிவிச்சாங்க.

அதைக் கேட்டதும் வாய் விட்டுச் சிரிச்சாராம், ரமண பகவான்! ‘அட அசடுகளா?! நாங்க ரெண்டு பேரும் பேசிண்டாச்சு; இப்பவும் பேசிண்டிருக்கோமேடா; இதுக்கா வருத்தமா இருக்கேள்?!’ன்னாராம். திகைச்சுப் போய் நின்னாளாம், பக்தர்கள்!

இதையெல்லாம் அப்போ நேர்ல இருந்து பார்த்த 87, 88 வயசு தாண்டின சுமங்கலி மாமி, எங்கிட்ட இதைச் சொன்னப்போ, அப்படியே நெகிழ்ந்துபோயிட்டேன்.

காஞ்சிப் பெரியவரும்,ஸ்ரீரமணரும் மகா ஞானிகள்; தபஸ்விகள். அவங்களுக்குள்ளே எப்பவும் சம்பாஷணைநடந்துண்டிருக்குன்னு தெரிஞ்சபோது ஏற்பட்ட நெகிழ்ச்சிக்கும் மகிழ்ச்சிக்கும் அளவே இல்லை!

பால் பிரன்ட்டன் என்பவர் ஆன்மிக விஷயமா பேசறதுக்கு மகா பெரியவாகிட்ட வந்தார். அப்ப பெரியவா, ‘அவர் ஞான மார்க்கத்துல போயிண்டிருக்கார். நான் கர்ம மார்க்கத்துலே போயிண்டிருக்கேன். உன்னோட கேள்விகளுக்கெல்லாம் பதில் தரக்கூடியவர், திருவண்ணாமலையில இருக்கார். உன் சந்தேகங்களையெல்லாம் அவராலதான் தீர்த்துவைக்க முடியும்’னு சொல்லி, பால் பிரன்ட்டனை ரமணர்கிட்டே அனுப்பி வைச்சார். பால் பிரன்ட்டனும் அதன்படியே ரமணரை வந்து சந்திச்சு, தன்னோட சந்தேகங்கள் எல்லாம் விலகி, அவரோட பக்தர் ஆகி, புஸ்தகமே எழுதினாரே!

பெரியவாளுக்கும் பகவான் ரமணருக்கும் பரஸ்பரம் அன்பு இல்லேன்னா இது நடந்திருக்குமா? மொத்தத்துல, காஞ்சி மகானும் ஸ்ரீரமண பகவானும் நம் தேசத்துக்குக் கிடைச்சது மாபெரும் பாக்கியம்!

Courtesy :  facebook  :  Varagooran Narayanan post

                காஞ்சி மகானும்                                         ஸ்ரீரமண பகவானும்

             காஞ்சி மகானும்                                               ஸ்ரீரமண பகவானும்       

Courtesy  :  FAcebook    :   Varagooran Narayanan

Photos   :Thanks to  Mahaperiyava  and Ramana Bhagavan bhaktas - photos are edited and joined together by me,

Mahan Sri Seshadri Swamigal -- The Glory and Significance of Arunachala Giripradakshina/Girivalam

Mahan Sri Seshadri Swamigal 

The Glory and Significance of Arunachala Giripradakshina/Girivalam:

Mahan Sri Seshadri Swamigal often talked about the virtues of Arunachala Girivalam.

“Girivalam around the holy mountain of Arunachala is equivalent to a thousand trips to Kailash”, Seshadri Swamigal says.

The circumambulation of Arunachala is known as Giri Pradakshina in Sanskrit and Giri Valam in Tamil. Pradakshina refers to the Hindu tradition of walking around any holy place in a clockwise direction, with one’s right side facing the object of worship. ‘Giri’ means hill and Giripradakshina means walking around the Arunachala Hill. Arunachala Mahatmyam explains the meaning of the word Pradakshina saying: "The letter "Pra" stands for removal of all kinds of sins; "da" stands for fulfilling the desires; "kshi" stands for eradicating the fruits of karma and; "na" stands for bestowing liberation.

Throughout the year, millions of devotees do Girivalam (circumambulation) of Arunachala hill which is 14 km in circumference for both material and spiritual benefits. This is a rewarding practice which removes sins, fulfils worldly desires, bestows good health and helps to achieve freedom from the cycle of births and deaths.

There are 8 small shrines of lingams or Ashta Lingams (Indralingam, Agnilingam, Yamalingam, Niruthilingam, Varunalingam, Vayulingam, Kuberalingam and Esanyalingam) located all around the hill, each associated with the 12 moon signs of the zodiac.

Each lingam addresses different aspects of man’s life and blesses the devotees with several benefits. They are believed to have been installed by various Gods. Each of these lingams has a dominant Navagraha (planet) and praying to each lingam brings forth various benefits that the respective Navagraha (planet) confers on the devotees when they pray to that particular lingam to achieve their desired results.

As one goes around the Arunachala hill, from a place near the Idukku Pillaiyar Temple, one should also view the Panchamukha peaks, where the five faces of Shiva (Tatpurusha, Aghora, Ishana, Vamadeva and Sathyojata) are visible as the five peaks of Arunachala. The Pancha Mukha Darshan is another significant aspect of Girivalam which should not be missed.

It is believed that the Arunachala hill has taken different forms during different periods of time and age. It was Agni (Fire) during Kritayuga, was Manikkam (Emerald) during Tretayuga, was Pon (Gold) during Dwaparayuga and has now turned into Rock during the present, Kaliyuga.

The hill abounds in rare herbs sought by traditional herbalists and the breeze carries the salubrious wafts of these siddha herbs to the person doing the holy Girivalam. As one does the Giripradakshina, the body becomes healthy and the mind attains the peace and calmness of the soul. Because of all these benefits, Giripradakshina is an extraordinary sadhana.

All days are suitable for doing Girivalam. Pournami or the full moon day is considered auspicious to do the Giripradakshina. Nevertheless circumambulation done on all days of the week bestow the Lord's blessings abundantly.

Sunday: Penetration into the region of the sun and attains liberation and the world of Shiva;

Monday: Freedom from the afflictions of old age and death;

Tuesday: Freedom from debts and the attainment of the state of an emperor;

Wednesday: Attainment of wisdom and omniscience;

Thursday: Attainment of the state of a Guru and being worshipped by the celestial beings;

Friday: Brings prosperity and takes one to the abode of Vishnu;

Saturday: Worldly success and the removal of ill effects of the planets in the horoscope;

The sins committed by the mind are destroyed by the first step of Pradakshina, the sins committed by speech by the second and the sins perpetrated by the body by the third step. (Skanda Purana Ch.9 v.28)

Sri Ramana Maharshi says:
"Arunachala is truly the holy place. Of all holy places, it is the most sacred! Know that it is the heart of the world. It is truly Siva himself! It is his heart-abode, a secret kshetra. In that place the Lord ever abides in the hill of light named Arunachala."

Sri Ramana Maharshi says:
"All is within me." The true significance of the act of going round Arunachala is said to be as effective as a circuit round the world. That means that the whole world is condensed into this Hill." (19th June, 1936 Talk 212).

Sri Ramana Maharshi tells that doing Giripradakshina is better than doing japa, as in the former the mind wanders, but in the latter, that mind remains one-pointed even though the limbs and the body are moving. One should go round either in mouna (silence) or dhyana (meditation) or japa (repetition of the Lord's name) and thereby think of God all the time.

Excerpt from Arunachala Mahatmyam:
Lord Shiva says:

“Worship me especially by circumambulating me every day. For I, the Lord of Sonachala am pleased when devotees circumambulate me.

At every step that one takes on the path round Me all the sins committed in one’s past lives are expiated. By circumambulating Me one obtains the merit of performing thousands of horse sacrifices, innumerable Vajapeyas (a particular sacrifice) and bathing in all the tirthas. Even a great sinner who has no good deed to his credit can attain all kinds of powers by circumambulating Me. Merit acquired by bathing in all the tirthas, by performing all the sacrifices, by studying all the scriptures and by following all the Dharmas can be easily acquired by merely circumambulating Sonachala.

One attains this world, (i.e. the earth) at the first step, the middle world at the second step and the world of the Devas at the third step.

At the first step sins committed mentally are destroyed, at the second the sins committed by speech and at the third the sins committed by the body. There are thousands of ashrams of Munis and Siddhas and abodes of Devas around Me. I myself abide here always in the form of a Siddha worshipped by the Devas. Let one imagine a divine abode gloriously existing within Me. What is known as Arunadri is really a Column of Effulgence. Meditating on this great Linga one should circumambulate it slowly. If one does so all sins will be expiated. One will not be born again and will certainly become eternally one with Sonachala.

The moment one takes a step with the intention of circumambulating Sonagiri the very earth becomes extremely pure by coming into contact with the dust of one’s feet.

At every point of the compass one should meditate and bring the palms together in praise and reverence. One should walk carefully, slowly and noiselessly. Before setting out a bath should be taken, clean clothes should be put on, sacred ash applied on the body, and rudraksha beads worn. While circumambulating one should meditate on Siva. Thousands of invisible Manus, Devatas, Siddhapurushas and others accompany a devotee who circumambulates in this manner.

Therefore a wise man should, even amidst a crowd, tread with great care regarding the Hill as divine. One may also walk in the company of devotees singing the sacred names of Siva and dancing. Alms should be given on the way according to one’s means and one should remember Siva in the heart with love and devotion.

This Hill is incomprehensible, being beyond speech and thought. It is unapproachable, being a mass of fire. It is the Absolute and therefore called the Supreme. The body of one who performs anga-pradakshina around this Hill becomes divine and immune to injury. The Devas circumambulate Me every day. The sun and other celestial bodies have obtained their lordship over the other planets by circumambulating Me.
If those who suffer from physical and mental ailments, as well as those who are weak and emaciated, circumambulate Me, their ailments are cured. The Nakshatras (stars) and the Devatas (deities) presiding over the planets favour those who circumambulate the Hill. Tithi, karana, yoga, muhurta, hora etc., (divisions of time) are also favourably disposed”.

Arunachala Siva Arunachala Siva Arunachala Siva Arunachala!!!
Arunachala Siva Arunachala Siva Arunachala Siva Arunachala!!!

Courtesy :   Facebook  : Mahan Sri Seshadri Swamigal 

Thanks for the photos posted  by all Gurus - Mahans  - Bhaktas 

மகான்களுள் மகான். -- ஸ்ரீ ஞானானந்த கிரி சுவாமிகள் -- ஸ்ரீ ஸ்ரீ ஸ்ரீ அபிநவ வித்யா தீர்த்த சுவாமிகள் -Sri Gnananadha Giri swamigal - Sringeri Sri Abinava vidya thirtha swamigal

மகான்களுள் மகான்
தபோவனத்தில் ஒரு நாள் காலை பூஜைகள் முடிந்தவுடன் குருநாதர் அங்கிருந்த அனைவரையும் பிரதான வாயிலில் நிற்கச்சொல்லி, 'இன்னும் சற்று நேரத்தில் இங்கு ஒரு பெரியவர் வருகிறார். அவரை சகல மரியாதைகளுடன் அழைத்துவருவோம்'என்று ஆணையிட்டார். அதன்படி நாங்கள் அனைவரும் வாயிலில் நிற்க சிறிது நேரத்திற்க்கெல்லாம் அப்போது சிரிங்கேறி சாரதா பீடத்தின் மஹா சன்னிதானமாக அருளாட்சிசெய்த ஸ்ரீ ஸ்ரீ ஸ்ரீ அபிநவ வித்யா தீர்த்த சுவாமிகள் அங்கு வந்தார். நாங்கள் பூரண கும்ப மரியாதையுடன் அவரை வரவேற்று உள்ளே அழைத்து செல்லும்போது, பிரகாரத்திலேயே சுவாமி அவரை வரவேற்க வந்ததை பார்த்தவுடன், ஆசார்யாள் தன், தண்டத்தை சுவாமியிடம் கொடுத்து நமச்காரம் பண்ண முயற்சித்த சமயம், சுவாமி 'பஹிர்முகமாக நம்சகாரம் தேவையில்லை. அந்தர்முகமாக வைத்துக்கொள்வோம்' என்று கூறினார். அப்போது ஆசார்யாள், 'எங்களுக்கெல்லாம் தாத்தாவான உங்களை பஹிர்முகமாக நமஸ்காரம் செய்வதில் தவறு இல்லை' என்று கூறி வணங்கினார். ஜோதி ஜோதியை வணங்கியது. ஆன்மிகத்தின் இரு ரத்தினங்கள் அங்கே நின்ற காட்சி இரு சூரியன்கள் அங்கே உதித்தது போன்ற ஒளிப்பிரகாசம். அந்த ஞான சூரியன்களை ஒருமித்து கண்ட கண்கள் என்ன பேரு செய்தனவோ? எத்தனை ஜன்மங்கள் தவமோ? என்று எண்ணி நாங்கள் வியந்தோம். இந்நிகழ்ச்சியினால் நம் குருநாதர் பல மகான்களால் போற்றப்பட்ட மஹா குருவாக விளங்கியது நமக்கு புரிகிறது.

Courtesy  :   Facebook  :  ஸ்ரீ ஞானானந்த அனுபவம்